“Ik ben arts en dit is wat jij moet doen.“ Ja, herken je de uitspraak? Heb je het al meegemaakt. Bij de arts of specialist zitten en merken dat je alles moet herhalen. Net zo een gevoel of de plaat blijft hangen (de 45 toeren als je deze kent he).
Een gevoel dat gedachten oproept van “heeft die mijn dossier gelezen ”of“ is mijn dossier wel compleet?” . Het toppunt wordt dat wanneer je mee op dat scherm kan kijken en gewoon letterlijk opmerkt dat het er staat.
Zeg het tegen een verpleger of andere arts en gegarandeerd dat je vaak te horen krijgt ”ja, maar dat is gebrek aan tijd he”.
Waarom spreek ik dan van medische gaslighting.
Al eens artsen meegemaakt die doen wat ik al vertelt heb met dat vleugje extra zoals in je dossier hebben staan dat je zwaar allergisch bent aan een product dat in veel medicamenten zit, maar die je toch zegt dat je dat moet nemen want er bestaat niet anders. Als kroon op de taart vertelt deze arts dat je maar moet luisteren wat als persoon heeft men een diploma geneeskunde.
Gaslighting is wanneer iemand eigenlijk je ervaringen (met of zonder bewijs) ontkent, blijft ontkennen tot overgaat naar een vorm van emotionele manipulatie met controle.
Medische gaslighting is dus wanneer een arts dus je ervaringen ontkent met holistische ervaringen of medicatie, je emotioneel manipuleert om te stoppen of te starten met iets waar je niet achter staat tot informatie achterhoudt in naam van het zogezegde weten vanuit een diploma.
Ik heb dit al vaak gehoord van klanten die bij artsen, jongere generatie van specialisten terechtkomen. Ik vind het ronduit heel erg.
Zelf ook ooit meegemaakt hoor. Een interniste die haar specialisatie deed die tegen me zei dat ik product x moes gebruiken of ik moest niet meer komen. Ik heb haar bedankt en ben mijn eigen weggegaan. 4 maand later wat mijn maag volledig 100% genezen als gecheckt via een onderzoek met narcose. Ik heb ze nooit meer gezien.
En daar merk ik dus dat veel patiënten niet door hebben dat ze gemanipuleerd worden met als gevolg dat ze vanuit de overtuiging de ander is de arts met een diploma gewoon maar volgen wat hen opgedragen wordt.
Bovendien wordt het dan nog erger als die patiënten dan nadien nog meer klachten, symptomen krijgen terwijl ze eigenlijk ervanaf willen. Ze raken radeloos en dan begint de groep van patiënten zich te splitsen in subgroepen: jaknikkers, stoppers, zoekers, opgevers, tot zij die klacht na klacht gaan neerleggen.
De wanhoop staat velen dan in de schoenen tot zelfs het opgeven rond mogelijke oplossingen. Ze weten vaak niet waar te zoeken noch waar te starten. Het lijkt dan ook nog eens een echt doolhof met alle beloften.
Wat is het eigenlijk om te “genezen”?
Eerst hebben ze moeten knokken, de gezondheidszorg, om erkenning te krijgen meer dan een eeuw terug zodat mensen naar de dokter gingen. Nu moeten mensen zicht te vraag stellen of de gezondheidszorg echt wel om gezondheid draait. Draait het niet rond onderdrukken van symptomen, geld, winsten, …?
Zolang er op maatschappelijk als persoonlijk vlak niet veel verandert, gaat de gezondheidszorg geen oplossing bieden. Ze deken het potje dicht met een gecreëerde illusie dat het helpt.
Patiënten willen niet uren op een bank zitten en praten over hetzelfde, herhalen, neen… ze willen dat de oorzaken weg zijn. Ze willen energie hebben. Ze willen vooruitgang, maar wat zegt de gezondheidszorg en sceptici dan “niet mogelijk, leg u erbij neer.”
Mijn grootmoeder heeft mee 1 heel wijze les in mijn leven meegegeven: laat die kruiwagen staan met de woorden “het is onmogelijk” en neem een ladder. Tijd om te leren klimmen. Ja, ze zei niet veel hoor. Maar als ze dan wat zei, was het in dit soort vormen.
Ik heb dat dan ook echt toegepast van zittende met een faalangst voor Frans te spreken tot naar Frankrijk gaan wonen met een uitwisselingsprogramma om een eind te maken aan die faalangst. En ik heb er nog een geweldige tijd gehad ook. Eentje vol van vreugde, transformatie en vrijheid.
Je ziet maar hoe een manipulatie zien voor wat het is, zelfs in de medische wereld, leidt tot een pad opgaan dat werkelijk een verschil brengt voor jezelf.
Had ik in de tijd mij laten leiden door: oei, mijn angsten voor Frans of oei, Frankrijk is me onbekend, dan had ik niet die faalangst doorbroken.
Groeten,
Wendy
Comments